To co stało się przed 35 laty w Lubinie nie powinno się nigdy wydarzyć. Ulice zbroczone krwią niewinnych ludzi, strach i wszechogarniający lęk, niepewność o jutro…przekreślone nadzieje. Bestialski mord jakiego dokonały władze komunistyczne 31.08.1982 roku na mieszkańcach  Lubina  na zawsze zmienił oblicze Miasta i Naszego Kraju. W wyniku działań milicji i ZOMO od kul zginęły 3 osoby, a kilkadziesiąt zostało rannych. Michał Adamowicz, Andrzej Trajkowski, Mieczysław Poźniak… Wszyscy Oni byli piękni, młodzi, mieli plany na przyszłość…Przemoc na zawsze przekreśliła ich marzenia… Stracili to co najcenniejsze, własne życie… Nie możemy o tym zapomnieć…  Zbrodnia zawsze pozostanie zbrodnią, a niewinnie przelana krew do końca będzie tkwiła na dłoniach ludzi za nią odpowiedzialnych… Bo winny to nie tylko ten kto strzelał, ale przede wszystkim ten, kto wydał wyrok.
Wielu z Nas pamięta te wydarzenia, niektórzy znają je z opowiadań Rodziców i Dziadków. Uczestnicy Naszego Domu nie są obojętni na krzywdę i niesprawiedliwość. Radek i Maciek  to młodzi ludzie, którzy poznali tę tragiczną historię, a swoje odczucia opisali w kilku słowach:

 „Zbrodnia lubińska”

Pamiętny to dzień dla miasta mego, gdzie miały miejsce straszne zdarzenia…
Manifestacje, brak prawa do zdania, przeciwko ludziom  wystąpiła władza!
Walka to była nierówna, bez szans… Ze łzami została tu krew przelana…
Heroiczna postawa odważnych ludzi i śmierć niewinnych na kartach spisana.
Dziś po nich zostały nam tylko zdjęcia, pomnik, duma i pamięć w sercach…
Walka o wolność  i  przyszłość wygrana, na wieki przez nas zapamiętana…

autor: Radosław Kuras

„Wspomnienie zbrodni”

Zbrodnia Lubińska to zamach na wolność słowa, wyznania, własnego zdania…
To czas terroru i strachu przed władzą.
To gwałt na wartościach, zaciekła obrona, pragnienie na dnie serca schowane.

autor: Maciej Grzelak

opracowała: Ewa Bujak