Czas jest jak rzeka… biegnie, płynie, czasem „ przez palce ucieka”. W czasie wszystko się dzieje… 25 lat wspólnego życia, spotkań, radości i smutków…Dzięki opiece niezwykłego Patrona, trwamy w Naszych działaniach i zamierzeniach na rzecz osób
z niepełnosprawnością intelektualną już  25 lat. Pomagamy, edukujemy, wspieramy
w nieustannych dążeniach do celu.  Kiedy trzeba ocieramy łzy, innym razem jesteśmy świadkami promiennego uśmiechu. Każdy dzień, każda chwila są inne i niepowtarzalne, jak Oni… Dostojny Jubileusz i Święto Patrona stały się okazją do spotkania tych, którym nie jest obojętny los osób dotkniętych niepełnosprawnością. Obok siebie usiedli Uczestnicy, Ich Rodzice, Darczyńcy, dawni Pracownicy „Przytuliska”, Przyjaciele… Wielu z Nich trwa
z Nami przez lata, inni dołączyli  podczas Naszej „wieloletniej wędrówki”, aby pomagać, koić ból i dawać nadzieję…Jak dobrze, że ludzie o otwartych sercach żyją również dzisiaj – pośród Nas, że zrozumienie i empatia dla drugiego, słabszego człowieka nie zagubiły się
w gonitwie za codziennością. Świąteczne i jubileuszowe spotkanie  było okazją do refleksji, wspomnień, podsumowań, podziękowań i życzeń. Wspominaliśmy Uczestników „Przytuliska”, którzy odeszli, podziękowaliśmy wszystkim, którzy przyczynili się do tego, że Nasz Dom  funkcjonuje już tyle lat. Nasi Goście mieli możność obejrzenia spektaklu zaprezentowanego przez Uczestników Warsztatu pt. „Rzeka miłości”dotykającego kwestii uczuć, odpowiedzialności i życiowych wyborów. Teatralne treści nawiązywały do tego co ludzkie –  radości, beztroskiego życia, skruchy i nadziei… Usłyszeliśmy również poezję autorską w wykonaniu Uczestników Warsztatu. Było radośnie, nastrojowo, refleksyjnie, słonecznie… Tak jak w życiu… Po „strawie duchowej” rozsmakowaliśmy się w pysznych daniach warsztatowej kuchni, słuchając przy tym porywającej do tańca muzyki.

Niezwykłe Święto pozostawiło w  Naszych sercach niezatarty ślad. Pozostaną po nim zdjęcia, pamiątki, wspomnienia…Przed Nami zapewne jeszcze wiele spotkań, wspólnych chwil, bo przecież życie to długa wędrówka w czasie której wiele się  zdarza… Przez 25 lat
w Naszym Domu wydarzyło się tak wiele, jednak wszystko co się tutaj działo i nadal dzieje pozwala twierdzić, że każde życie ma sens i swoją wartość…

Z okazji przeżywanego przez Nas zacnego Jubileuszu, życzę wszystkim Państwu wielu radości – tych małych i dużych, powodów do uśmiechu, ludzkiej wrażliwości i dużo, dużo miłości. Niech w Waszym życiu każdego dnia trwa miłość… Ona raz dana, stokroć procentuje…

Wakacje i gorący lipiec kojarzą się zazwyczaj z wypoczynkiem, plażą i słońcem, jednak 11 lipca w pamięci wielu ludzi pozostaje jako niewyobrażalna tragedia…Nie wszyscy wiedzą co wydarzyło się przed laty, pewnej pamiętnej niedzieli… 11.07.1943 rok, to punkt kulminacyjny rzezi wołyńskiej, eksterminacja polskiej ludności cywilnej na Wołyniu.Tego  dnia w latach 1939 – 1947 na Kresach Wschodnich z rąk zbrodniarzy z OUN-UPA i SS Galizien oraz ukraińskich organizacji kolaboranckich zginęło ponad 150 tys. Polaków i obywateli polskich innych narodowości, również setki dzieci…Zaatakowano jednocześnie w 99 miejscowościach, a w  następnych dniach ten nieludzki proceder był kontynuowany!
Słońce nad Wołyniem przysłoniła „krwawa zasłona”, a płacz kobiet i dzieci przenikał przestworza…Czym  zawinili  Ci wszyscy, którzy wtedy zginęli? Małe, bezbronne dzieci, które jeszcze nie zaczęły mówić, młode kobiety, dziewczęta i chłopcy?

My pamiętamy o tych strasznych wydarzeniach, dlatego pod Naszym Domem im. Dzieci Kresów  była wywieszona flaga, znicz i kwiaty… Ludzie przystawali, patrzyli, a pani
w pobliskim sklepie zapytała kto umarł…Nasz Dom im. Dzieci Kresów swoją nazwą upamiętnia tragiczne wydarzenia i  śmierć tysięcy Niewinnych Dzieci, o których nie można Nam nigdy zapomnieć! Uczciliśmy zatem ten Dzień tak jak należy – wyruszyliśmy pod  Pomnik Ofiar Ludobójstwa na Kresach Wschodnich i zapaliliśmy znicz, oddając hołd Tym,  którzy zginęli za to, że byli Polakami!
Nigdy nie zapomnimy tego, co się wydarzyło tej tragicznej niedzieli. Dom im. Dzieci Kresów –  Nasz Dom, to wymowny symbol zbrodni z przed lat, o której nie można Nam Polakom nigdy zapomnieć… Oby nigdy więcej coś tak strasznego się nie wydarzyło…Przecież Dzieci Kresów były słabe i bezbronne… tak jak Oni,   Nasi Niepełnosprawni Uczestnicy…

Opracowała: Ewa Bujak

Wczoraj mieliśmy okazję gościć na stadionie Zagłębia Lubin, ale tym razem nie była to zwykła wizyta na trybunach. Z perspektywy murawy mieliśmy również okazję zobaczyć szatnie zawodników i dowiedzieć się więcej o historii klubu. Nie można zapomnieć o wspaniałym prezencie od Zarządu klubu. Ja ze swojej strony mogę, tylko podziękować za taki prezent i zapewniam, że będę z całych sił wspierać nasz klub w przyszłym sezonie.
Opracował: Maciej Grzelak –